Standard selekcji koksu

Jakość koksu naftowego w dużej mierze zależy od rodzaju surowca i warunków jego przetwarzania.Główne wskaźniki jakości to:

Czystość
Odnosi się do zawartości siarki i popiołu w koksie naftowym.Koks o wysokiej zawartości siarki spowoduje pęcznienie produktu podczas grafityzacji, powodując pęknięcia produktu węglowego.Wysoka zawartość popiołu utrudni krystalizację struktury i wpłynie na wydajność produktów węglowych.

Krystaliczność
Odnosi się do struktury koksu i wielkości sfer mezofazy.Koks utworzony z małych kulek ma porowatą strukturę, taką jak gąbka, a koks utworzony z dużych kulek ma gęstą strukturę, taką jak włóknista lub igłowata, a jego jakość jest lepsza niż koksu gąbczastego.We wskaźniku jakości gęstość rzeczywista z grubsza reprezentuje tę wydajność, a wysoka gęstość rzeczywista wskazuje na dobrą krystaliczność.

Odporność na szok termiczny
Odnosi się do odporności na pękanie produktów koksowniczych, gdy są one poddawane szokom termicznym, które nagle osiągają wysokie temperatury lub gwałtownie schładzają się z wysokich temperatur.Produkty z koksu igłowego mają dobrą odporność na szok termiczny, dzięki czemu mają wysoką wartość użytkową.Właściwość tę reprezentuje współczynnik rozszerzalności cieplnej.Im niższy współczynnik rozszerzalności cieplnej, tym lepsza odporność na szok termiczny.

Ziarnistość
Względna zawartość koksu sproszkowanego i masowo ziarnistego (koksu użytkowego) zawartego w koksie reakcyjnym.Większość koksu w proszku jest rozbijana w wyniku działania mechanicznego, takiego jak tarcie przy wytłaczaniu, w procesie odkoksowania, przechowywania i transportu, więc jego ilość jest również przejawem wytrzymałości mechanicznej.Można zapobiec rozpadowi zielonego koksu po kalcynowaniu do dojrzałego koksu.Koks o większej granulacji i mniejszej zawartości koksu w proszku ma wyższą wartość użytkową.